Schotse zwaarden

Geschiedenis van Schotse zwaarden

Deze zwaarden zijn bedacht, ontwikkeld en gemaakt door de Schotse hooglanders, ook wel bekend als "hooglanders". Het waren atypische zwaarden voor de tot nu toe bekende zwaarden, aangezien het zeer lange zwaarden waren (van 120 tot 170 cm), normaal gesproken geschikt voor de lengte van de krijger en een handvat hadden dat twee keer zo lang was, wat gezien de lengte van het zwaard mogelijk maakte om het wapen met 2 handen te gebruiken voor een perfecte bediening.

Typen en kenmerken van Schotse zwaarden

Er zijn drie soorten Schotse zwaarden bekend; Het Claymore-zwaard en de zwaarden met bekers en het zwaard van William Wallace.

Zwaarden met beker

Bij deze zwaarden wordt het handvat beschermd door een stalen kom of mand die een krachtig schild vormde, waardoor de krijger die het zwaard hanteerde de aanval van het wapen van de tegenstander kon stoppen. De creatie en ontwikkeling ervan werd uitgevoerd door Schotse hooglanders van kleinere zwaardontwerpen. In de loop der jaren werden deze zwaarden een aanvulling op de rijke klassen, die de binnenkant van de schaal versierden met een rode stof, om die oorlogsesthetiek te verwijderen.

Claymore zwaarden

Deze zwaarden vielen op door hun lengte, die respectievelijk tussen de 120 en 150 cm kon meten. Deze eigenschap gaf hen een voordeel als het ging om het weghouden van de vijand en het vrij gemakkelijk manoeuvreren, omdat ze door de lengte van het handvat beide handen konden gebruiken. Het lemmet was aan beide kanten geslepen, waardoor het een dodelijk zwaard was. Deze zwaarden werden gehanteerd door Schotse krijgers ter verdediging van de Engelse invasie in de 13e eeuw.

Het zwaard van William Wallace

Vrijwel esthetisch vergelijkbaar met claymore-zwaarden, maar in dit geval was het wapen dat door de Schotse held werd gebruikt 167 cm lang en woog het veel minder dan de claymore. Het handvat van het zwaard was bekleed met bruin leer, evenals de schede.