Iers tweehandig Gallowglass-zwaard, 16e eeuw

De galg was oorspronkelijk afkomstig van de Noors-Gaelische clans van de Schotse Hooglanden, Argyll en de Hebriden (voor de westkust van Schotland), waarvan de Ierse voorouders waren getrouwd met 10e-eeuwse Noorse kolonisten. Onteigend tijdens de oorlogen van de Schotse onafhankelijkheid, vluchtten ze naar Ierland, waar Ierse leiders snel hun waarde erkenden en hen werk, land om zich te vestigen en rechten op voorraden gaven in ruil voor hun loyaliteit en militaire diensten. Veel Ierse heren gebruikten ook hooivorken om als lijfwachten te dienen. Door de eeuwen heen werden de galgenrangen uiteindelijk gevuld met inheemse Ierse en 'nieuwere' Schotse huurlingen.

De wapens bij uitstek voor de zeer bekwame galgentroepen waren een tweehandige sparth, bijl (vermoedelijk een overdracht van hun Noorse erfgoed) en een tweehandige grootzwaard. Het zwaard had vaak een kenmerkende ringvormige pommel die het uiteinde van de doorn van het lemmet door het midden liet zien. Deze unieke pommel met open ring was heel typerend voor Ierse zwaarden uit de 15e en 16e eeuw. Veel overgebleven Iers-Gaelische originelen met geringde gevesten zijn gevonden in archeologische opgravingen in heel Ierland en zijn nu te bewonderen in verschillende musea (bijvoorbeeld het National Museum of Ireland in Dublin).