Deze wapens die als Vikingzwaarden zijn geclassificeerd, hebben een morfologische evolutie, zoals een toename van de dikte van het blad naar het handvat toe en een geleidelijke afname naar de punt toe. Het blijven rechte en tweesnijdende vechtzwaarden. Het mes is niet zo scherp en eindigt in een bijna stompe punt, wat de prioriteit van de snede boven de rapier aangeeft. Romeinse zwaarden zijn de voorlopers van Vikingzwaarden die zwaardere en grotere wapens zijn.
Het zijn in de eerste plaats aanvalszwaarden met een kort gevest waardoor ze slechts met één hand kunnen worden gebruikt. Het Vikingzwaard is het belangrijkste in de evolutie van dit gereedschap naar de Middeleeuwen.